Ο Έπαινος των Γυναικών

 

Το ποίημα αποτελείται από 735 ομοιοκατάληκτους τροχαϊκούς οκτασύλλαβους στίχους και παραδίδεται σε ένα μόνο χειρόγραφο του 16ου αιώνα, τον κώδικα Collegio Greco 4, που βρίσκεται στο Ελληνικό Κολλέγιο της Ρώμης. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1905 από τον βυζαντινολόγο Κ. Krumbacher, μαζί και ως συνέχεια του Συναξαρίου των ευγενικών και τιμιωτάτων αρχοντισσών , που στον κώδικα προηγείται του Επαίνου, ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ευρέως αποδεκτό ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά έργα. Το ποίημα παραδίδεται ανώνυμα και, σύμφωνα με το γλωσσικό του ιδίωμα, φαίνεται πως έχει γραφτεί στην Κρήτη στα τέλη του 15ου αιώνα (Σταυρακοπούλου 2013, 10).

Η Μυκηναϊκή διασπορά

Ανατολική Μεσόγειο

Η μυκηναϊκή εξάπλωση στην Ανατολική Μεσόγειο άρχισε όταν οι Μυκηναίοι κατέλαβαν την Κρήτη γύρω στο 1450 π.Χ. Ο πολιτισμός των μινωικών ανακτόρων συνέχισε την πορεία του ακολουθώντας τώρα το μυκηναϊκό πνεύμα. Μετά τη λήξη της "μινωικής θαλασσοκρατορίας" η κυριαρχία των Μυκηναίων απλώθηκε ραγδαία στα νησιά του Αιγαίου και στην Ανατολική Μεσόγειο. Οδηγός στην ανίχνευση της μυκηναϊκής παρουσίας στις ανατολικές περιοχές είναι τα χαρακτηριστικά προϊόντα της υστεροελλαδικής κεραμικής ή σπανιότερα άλλα προϊόντα που ανακαλύπτονται σε μεγάλη ακτίνα γύρω από την περιοχή της μυκηναϊκής κυριαρχίας. 

Φλαγγίνειος Σχολή "'Ανθη ευλαβείας"

 

Με τον τίτλο Άνθη ευλαβείας κυκλοφόρησε στα 1708 μια συλλογή ποιημάτων των μαθητών της Φλαγγινείου Σχολής της Βενετίας, η οποία ιδρύθηκε το 1665 –χάρη σε κληροδότημα του πάμπλουτου έλληνα δικηγόρου, εμπόρου και εξέχοντος μέλους της ελληνικής κοινότητας της Βενετίας Θωμά Φλαγγίνη (1578-1648)– και αποτέλεσε για δεκαετίες σημαντικότατο εκπαιδευτικό κέντρο του ελληνισμού της διασποράς. 

Τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αρχαιότητα

Δρόμος: Το στάδιο ήταν ο βασικός αγώνας ταχύτητας και το παλαιότερο αγώνισμα. Στην Ολυμπία ήταν το μόνο αγώνισμα από την 1η (776 π.Χ.) έως τη 13η Ολυμπιάδα (728 π.Χ.). Εξαιτίας μάλιστα της σπουδαιότητάς του, συνηθιζόταν ο νικητής του σταδίου να δίνει το όνομά του σε κάθε Ολυμπιάδα. 

Η ιδεολογική χρήση της Αρχαιολογίας και οι πρώτες προσπάθεις για προστασία των αρχαιοτήτων στα χρόνια της Επανάστασης

Η ευρωπαϊκή αρχαιολογία βαθμιαία συνδέθηκε στενά με την ιστορία και θεωρήθηκε ότι μπορεί να προσφέρει γνώσεις για την εξέλιξη συγκεκριμένων λαών στην αρχαιότητα. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τοποθετείται έτσι ο συγκεκριμένος αρχαιολογικός πολιτισμός, ο οποίος θεωρείται ότι ταυτίζεται με λαούς και έθνη του παρελθόντος, προγόνους των σημερινών ευρωπαϊκών εθνών. Αυτή η ταύτιση με εθνικές ομάδες προσέδωσε στους αρχαιολογικούς πολιτισμούς πολιτική σημασία. Στο πλαίσιο του ρομαντικού εθνικισμού και της δημιουργίας εθνικών κρατών αναπτύχθηκε η επιθυμία να μάθουμε όσο το δυνατός περισσότερα για το παρελθόν συγκεκριμένων λαών. Τα δεδομένα της αρχαιολογίας αποτέλεσαν εκ των πραγμάτων μέσα προώθησης της εθνικής ταυτότητας, ενώ συχνά πολιτικά ενδιαφέροντα και όχι αντικειμενικά κριτήρια καθόρισαν τη μορφή ταξινόμησης του υλικού πολιτισμού και τον ορισμό των πολιτισμικών ομάδων, προκειμένου να καταδειχθεί η αρχαιότητα των σημερινών εθνικών κρατών.