ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ
ΕΝΑΣ ΟΥΤΟΠΙΣΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΛΑΤΡΗΣ
Ένα καλοκαιρινό απόγεμα – ο ήλιος ήτανε ακόμη στα μεσούρανα – ο Περικλής Γιαννόπουλος ήρθε στο σπίτι μου, χωρίς να τον περιμένω. Δεν ήτανε από τους ανθρώπους, που περιμένει κανείς. Έφτανε πάντα απροειδοποίητος, σαν το γλυκόπνοο αεράκι και σαν την ανοιξιάτικη βροχούλα. Καθόμουνα τότε σ΄ ένα σπίτι της Φρεατίδας, απάνω απ΄ το γλαυκότερο κύμα του Αιγαίου, και δεν ξέρω, αν ήμουνα εγώ, που είχε τραβήξει τον ξανθόν ιππότη ή το φως της χαρούμενης ακρογιαλιάς.