Δυο είδη της προφορικής παράδοσης

 Παροιμίες

Γενικά στοιχεία για τις παροιμίες: είναι ιδιαίτερα αγαπητό είδος για τον παραδοσιακό άνθρωπο. Ο λιτός και ποιητικός λόγος της παροιμίας χρησιμοποιήθηκε από τον απλό άνθρωπο για να συμβουλέψει νεότερους.  Ο Λουκάτος την ορίζει ως εξής, παροιμία είναι ο μικρότερος έμμετρος ή πεζός λόγος που διατυπώνει παραστατικά και συχνότατα αλληγορικά μια σοφή γνώμη, μια διαπίστωση, μια συμβουλή, και που επαναλαμβάνεται στον καθημερινό λόγο, σαν επιχείρημα ή παράδειγμα. 

Μάντεις και Μαντεία στην Αρχαία Ελλάδα

 

Δελφοί, Κασταλία πηγή

Η ελληνική λέξη θεός συνδέεται στενά με την τέχνη της μαντικής: ένα ερμηνευμένο σημείο είναι θέσφατον, η τέχνη του μάντη ονομάζεται θειάζειν ή ἐνθεάζειν, ο προλέγων τα μέλλοντα, ο οιωνιστής, θεοπρόπος, θεοπροπία είναι η προφητεία, η μαντεία, θεοπροπέω σημαίνει προφητεύω, θεωρός λέγεται αυτός που πάει να ζητήσει χρησμό από μαντείο, ο Κάλχας είναι γιος του Θέστορος, ο μάντης που έβλεπε οπτασίες στην Οδύσσεια ονομάζεται Θεοκλύμενος και οι Θεσπρωτοί φύλασσαν το νεκρομαντείο στην Ήπειρο.

Έλληνες καταραμένοι ποιητές

Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη νεοελληνική λογοτεχνία αποτελούν οι λεγόμενοι «καταραμένοι ποιητές». Ο όρος αφορά κυρίως ποιητές των αρχών του 20ού αιώνα και του Μεσοπολέμου που ζούσαν μποέμικα ή στον βίο τους υπήρχαν στοιχεία μιας ουαϊλδικής (η λέξη προέρχεται από τον Όσκαρ Ουάιλντ, Ιρλανδό λογοτέχνη που γεννήθηκε το 1854 και πέθανε το 1900) συμπεριφοράς. 

 

 

Πολιτική ποίηση

Ο όρος «πολιτικός ποιητής» δηλώνει τη μαχητική στράτευση του ποιητή στη μαρξιστική ιδεολογία. Επίσης απαραίτητη προϋπόθεση για τη συζήτηση του έργου του είναι τα ποιήματα να μην είναι απλώς προπαγανδιστικά αλλά να έχουν λογοτεχνική αξία. Μια σειρά πατριωτικών ποιημάτων που εμπνεύστηκαν διάφοροι επώνυμοι ποιητές από τον αγώνα ενάντια στους ξένους κατακτητές, με σκοπό να ενισχύσουν την πίστη στα ιδανικά και τα οράματα της αριστερής παράταξης που συνέχιζε την πάλη για ένα δικαιότερο κόσμο. (π.χ. Μάρκος Μέσκος).