Ξενάγηση στο Ιερό της Ελευσίνας Video

 Οι σπουδαιότερες αξίες των αρχαίων Ελλήνων ήταν οι θρησκευτικές. Η αρχαία ελληνική θρησκεία ήταν πολυθεϊστική και αντικείμενο της λατρείας της ήταν οι Ολύμπιοι θεοί, οι χθόνιες θεότητες του Κάτω Κόσμου και οι ήρωες και ημίθεοι. Αν και δεν στηριζόταν σε κάποιο δόγμα ή σε ιερατική οργάνωση είχε έντονα τελετουργικό χαρακτήρα και περιλάμβανε πολλές πράξεις λατρείας. Οι αρχαίοι Έλληνες όφειλαν να τηρούν αυτές τις ιεροτελεστίες οι οποίες είχαν σκοπό να εξευμενίσουν τις θεότητες προκειμένου να εξασφαλιστεί η προστασία τους. Στις ιεροτελεστίες αυτές περιλάμβαναν θυσίες(αιματηρές ή αναίμακτες ή ωμοφαγία), υγρές προσφορές(σπονδές και χοές) και προσευχές. Οι λατρείες τελούνταν στο πλαίσιο της οικογένειας ή μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων(δήμος, φρατρία, φυλή) ή στο πλαίσιο της πόλεως ή σε Πανελλήνια κλίμακα(Ολύμπια, Πύθια, Ίσθμια, Νέμεα).

Ο Φράγγος Κατελάνος και η Θρησκευτική Ζωγραφική κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας Video

Γίνεται αναφορά στο θέμα της τεχνικής της αγιογραφίας σε σχέση με την ιστορική εξέλιξη της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής ζωγραφικής. Γίνεται λόγος για τις σχολές, τους εινογραφικούς κύκλους, τις επιδράσεις και αφομοιώσεις, ενώ εξάρει την προσφορά των αγιογράφων, οι οποίοι με σεμνότητα και ταπείνωση συνετέλεσαν στην Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Αγιογραφία, εκφράζοντας τη βαθιά τους θρησκευτικότητα. Ιδιαίτερη αναφορά στον σημαντικό Θηβαίο Ζωγράφο, εμπνευστή, δημιουργό και εμπνευστή της Σχολής της Ηπειρωτικής ΕΛΛΑΔΑΣ, ΦΡΑΓΓΟ ΚΑΤΕΛΑΝΟ, που γνώρισε ευρύτατη αποδοχή κατά το 16ο αιώνα. Αγιογράφηση και έργο που αποδίδονται στο μεγάλο Ζωγράφο είναι ο ζωγραφικός διάκοσμος του Αγίου ΝΙΚΟΛΑΟΥ στο Καθολικό της Μεγίστης Λαύρας στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, το μοναδικό έργο που φέρει την υπογραφή του. Επίσης, χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τέχνης του, συγγενικά στο πρόγραμμα και ύφος του Ζωγράφου είναι η αγιογράφηση του Καθολικού της Μονής του Αγίου ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ στα ΓΡΕΒΕΝΑ, αποσπασματικές τοιχογραφίες στην ΠΑΝΑΓΙΑ ΡΑΣΙΩΤΙΣΣΑ στην ΚΑΣΤΟΡΙΑ, η αγιογράφηση της Ιεράς Μονής των ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ, στο νησί των ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ και τέλος η διακόσμηση του Καθολικού της Μονής ΒΑΡΛΑΑΜ στα ΜΕΤΕΩΡΑ.

Οικογενειακοί θεσμοί στην Αρχαία Ελλάδα

Οι σημαντικότεροι οικογενειακοί θεσμοί, είναι αυτοί που σχετίζονται με το γάμο, τη γέννηση, την αποδοχή και την ενσωμάτωση των βρεφών στην οικογένεια καθώς και η ανατροφή των παιδιών.
Η πόλη – κράτος δημιουργήθηκε μεταξύ 8ου και 7ου αι. πυρήνας της είναι ο οίκος, η πατριαρχική οικογένεια, τα μέλη της οποίας ζουν κάτω από την ίδια στέγη. Αρχηγός της οικογένειας ήταν μόνον ο άνδρας. Η επιβίωση της πόλης εξαρτάται από τη συνέχιση του οίκου, μέσω του πολίτη και των απογόνων του κάτι που προϋποθέτει γάμο και απόκτηση παιδιών.

Βυζάντιο και τέχνη video

Ο χριστιανισμός δεν είχε καλές σχέσεις με την τέχνη, λόγω του κινδύνου της ειδωλολατρείας. Οι χριστιανοί συγγραφείς, είτε την αγνοούσαν είτε της εναντιώνονταν. Από τα μέσα του 4ου αι. υπό την επίδραση της κλασικής παιδείας, κάποιοι είδαν την τέχνη ως παιδαγωγικό έργο, συμπλήρωμα του κατηχητικού. Αφού ο θεός καθαγίασε την ύλη παίρνοντας ανθρώπινη μορφή, το θείο μπορούσε να αναπαρασταθεί σε αυτήν.

Γλυπτά του Παρθενώνα - Elgin Video

Τον Μάιο του 1801 ένα φιρμάνι μεταφρασμένο στα ιταλικά άνοιγε τον δρόμο στον Βρετανό πρέσβη Thomas Elgin να καταστρέψει τον δεκαετή αγώνα του Περικλή με μια μόνο φράση "quelche pezzi di pietre". Ο Elgin είχε δικαίωμα να πάρει από τον βράχο της Ακρόπολης "οιονδήποτε λίθο" και να τον μεταφέρει στην πατρίδα του για να καλύψει το κενό που είχαν αφήσει στην ιστορία οι δικοί του πρόγονοι.

Παρθενώνας Video

Ο Παρθενώνας, ναός χτισμένος προς τιμήν της Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης της Αθήνας, υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 448/7 π.Χ. και τα εγκαίνια έγιναν το 438 π.Χ. στα Μεγάλα Παναθήναια, ενώ ο γλυπτός διάκοσμος περατώθηκε το 433/2 π.Χ. Σύμφωνα με τις πηγές, οι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν ήταν ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και πιθανόν ο Φειδίας, που είχε και την ευθύνη του γλυπτού διάκοσμου. Είναι ένας από τους λίγους ολομάρμαρους ελληνικούς ναούς και ο μόνος δωρικός με ανάγλυφες όλες του τις μετόπες. Πολλά τμήματα του γλυπτού διακόσμου, του επιστυλίου και των φατνωμάτων της οροφής έφεραν γραπτό διάκοσμο με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, εκτός από το στυλοβάτη που κατασκευάστηκε από ασβεστόλιθο..

Η αρχιτεκτονική των κλασικών χρόνων VIDEO

Όταν το 480 π.Χ. οι Πέρσες έκαψαν την Ακρόπολη, οι Αθηναίοι, όπως και οι άλλοι Έλληνες, ορκίστηκαν να αφήσουν τους ναούς τους κατεστραμμένους, ως μνημεία της ασέβειας των βαρβάρων, και να μην τους ξαναχτίσουν. Ωστόσο, ύστερα από την οριστική νίκη του Κίμωνα κατά των Περσών στον Ευρυμέδοντα, το 462 π.Χ., ξεκινά στην Αθήνα το πρόγραμμα ανοικοδόμησης των ιερών κτιρίων. Μετά τον εξοστρακισμό του Κίμωνα το πρόγραμμα διακόπτεται και επαναλαμβάνεται από τον Περικλή τροποποιημένο, ώστε το αποτέλεσμα να είναι μεγαλοπρεπέστερο. Οι αρχιτέκτονες που πλαισίωσαν το επιτελείο του Περικλή ήταν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης και αργότερα ο μαθητής τους Μνησικλής. "Πάντων επίσκοπος" κατά τον Πλούταρχο, αυτός δηλαδή που είχε τη γενική εποπτεία του έργου, ήταν ο γλύπτης Φειδίας.

Αρχαία ελληνική γλυπτική Video

Η Ελληνική τέχνη, και ιδιαίτερα η γλυπτική, αφού η αρχαία ελληνική ζωγραφική δεν μπόρεσε να επιβιώσει στο χρόνο, επηρέασε ιδιαίτερα τη δυτική τέχνη. Οι Έλληνες γλύπτες είχαν την επιθυμία της γνώσης", όπως το είχε θέσει ο Αριστοτέλης, και είναι βέβαιο ότι το ακολούθησαν στο σύνολο τους. Κατά την κλασική περίοδο, Έλληνες γλύπτες εστίασαν τις ενέργειές τους στην ανθρώπινη φιγούρα που προσπάθησαν να απεικονίσουν όσο πιο φυσικά ήταν δυνατόν. Στην Αναγέννηση, η Ελληνική τέχνη και η τάση της για τη τελειότητα της ανθρώπινης μορφής ξαναγεννήθηκε. Τον έκτο αιώνα π.Χ. 150 χρόνια πριν άρχισε η ανάπτυξη της κλασικής Ελληνικής γλυπτικής. Οι γλύπτες σχεδόν τελειοποίησαν την απόδοση της γυμνής ανδρικής φιγούρας σε λευκό μάρμαρο. Ωστόσο, αυτή η τελειότητα ήταν ουσιαστικά επιφανειακή επειδή οι φιγούρες δεν είχαν ζωντάνια, αλλά απλά είχαν φτιαχτεί τέλεια.

Μυκηναϊκός πολιτισμός01 Video

Ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός αναπτύχθηκε στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1.600 - 1.100 π.Χ. Η ονομασία «Μυκηναϊκός» προέρχεται από το σπουδαιότερο κέντρο του, τις Μυκήνες. Στην Ελλάδα κατά τη Μυκηναϊκή Εποχή υπάρχουν μικρά αυτόνομα κράτη. Τα κυριότερα κέντρα του Μυκηναϊκού Πολιτισμού εκτός από τις Μυκήνες είναι η Τίρυνθα, η Πύλος, το Άργος, η Θήβα, η Σπάρτη και η Αθήνα. Ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός αναπτύχθηκε και σε νησιά όπως η Ιθάκη αλλά και σε παραθαλάσσιες θέσεις της Ασίας όπως η Τροία. Οι ηγεμόνες των μυκηναϊκών κέντρων απέκτησαν τη δύναμή τους μέσω των επεκτατικών πολέμων και του εμπορίου. Με τις άμαξές και τα πλοία τους ταξίδευαν στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. Ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός στην πρώτη φάση του επηρεάστηκε από τη Μινωική Κρήτη, σταδιακά όμως απέκτησε τη δική του φυσιογνωμία.

Μινωικός πολιτισμός

Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού αναπτύχθηκε στην Κρήτη ο Μινωικός πολιτισμός, που πήρε το όνομά του από τον μυθικό βασιλέα της Κνωσού Μίνωα. Η αυτάρκεια της Κρήτης σε πρώτες ύλες, ποικιλία πετρωμάτων και ορυκτών σε συνδυασμό με την ευνοϊκή γεωγραφική της θέση, συνετέλεσαν στην πολιτιστική ανάπτυξη και ακμή. Πόλεις με καλά οργανωμένη διοίκηση, μνημειακή αρχιτεκτονική, τοιχογραφία και κεραμεική εξαιρετικής ποιότητας, έχουν εντοπιστεί σε ολόκληρο το νησί.

Κυκλαδικός πολιτισμός

Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ "ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣ" είναι αφιερωμένο στον κυκλαδικό πολιτισμό. Γίνεται λόγος για τους δύο πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Αιγαίο κατά την πρώιμη εποχή του χαλκού (βόρειος και νότιος) και δίνονται τα κυριότερα χαρακτηριστικά. τους.

Αρχαία Ήπειρος 01

Η σειρά «ΑΡΧΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ» επιχειρεί να δώσει μια ανάγλυφη εικόνα της ΗΠΕΙΡΟΥ. Το επεισόδιο με τον τίτλο «ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ» ξεφυλλίζει τις σελίδες της ιστορία της από το έπος της δημιουργίας, με πρωταγωνιστές την φύση και τον άνθρωπο, επιχειρώντας ένα ταξίδι στο πιο μακρινό παρελθόν, στην άγραφη ιστορία της μακραίωνης πολιτισμικής περιόδου, όπου κέρδισε το στοίχημα της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους.

Η Οικονομία πριν από το Νόμισμα

Πρώτο μέλημα του ανθρώπου ήταν η εξεύρεση αγαθών για την επιβίωσή του. Οι πρώτες κοινωνίες στηρίζονταν στην αυτονομία της παραγωγής. Αρχαίοι συγγραφείς και φιλόσοφοι θεωρούν ευτυχή τον άνθρωπο που παράγει μόνος του ότι χρειάζεται. Η έννοια της οικονομίας ήταν συνώνυμη με αυτήν του οίκου και σκοπός μιας πόλης ήταν η αυτάρκεια (Αριστοτέλης). Με την πάροδο των ετών ο άνθρωπος συνειδητοποίησε πως ο καταμερισμός της εργασίας ήταν πιο αποδοτικός, καθώς παραγόταν πλεόνασμα που μπορούσε να ανταλλαχθεί με άλλα προϊόντα. Έτσι γεννήθηκε το εμπόριο. Στην αρχή γινόταν με ανταλλαγή προϊόντων «αντιπραγματισμός». Η αξία ενός προϊόντος καθοριζόταν από τη χρησιμότητα και τη σπανιότητά του. Η συγκριτική αξία καθοριζόταν από το κύριο προϊόν κάθε χώρου.

Η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων

Οι Αρχαίοι πίστευαν πως αρχικά υπήρχε ένας θεός, δημιουργός του κόσμου. Η σκέψη αυτή διαφαίνεται στις κοσμογονικές και θεογονικές θεωρήσεις τους, που συνδέονταν μεταξύ τους και συνδυάζουν τον ποιητικό μύθο με την παρατήρηση και το διαλογισμό. Οι θεογονικοί μύθοι αναφέρονται στην καταγωγή και ιστορία των θεών ενώ οι κοσμογονικοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη δημιουργία του κόσμου. Από τον 6ο αι. και μετά, οι Έλληνες άρχισαν να αναζητούν λογικές αιτίες για κάθε τι. Οι απόψεις είναι ποικίλες από εποχή σε εποχή. Όταν ανακάλυψαν την ορθολογική συμμετρία του σύμπαντος (με πρώτο τον Πυθαγόρα που αποκάλεσε το σύμπαν, κόσμο) εμπνεύστηκαν μια θρησκευτική λατρεία και μακαριότητα. Διαπίστωσαν επίσης πως αντίθετα με τον ουράνιο, ο ανθρώπινος κόσμος φθείρεται. Η αντίθεση αυτή προβάλλει μια τραγική διάσταση. Στη συμμετρία και τάξη του ουράνιου θόλου αντιτίθεται  ένας γήινος κόσμος που απειλείται διαρκώς από το χάος. Τα άστρα δεν παραβιάζουν ποτέ το δίκαιο, ο άνθρωπος όμως κινδυνεύει από διάφορες δυνάμεις. Η ύβρις, είναι μια από αυτές  που ωθεί σε συμπεριφορές έξω από το όριο και προκαλεί τη μήνιν των θεών.

Η θέση της γυναίκας στην πολιτική κοινότητα

Η θέση της γυναίκας ήταν από νομική, κοινωνική και πολιτική πλευρά σημαντικά υποβαθμισμένη. Δεν ανήκε στην πολιτική κοινότητα και συνεπώς δε συμμετείχε στα κοινά. Η μόνη ανάμειξή της στα πολιτικά δρώμενα ήταν η παρουσίαση της νύφης στη φρατρία του γαμπρού, μέσω της οποίας αναγνωριζόταν ως θυγατέρα αθηναίου πολίτη. Δεν γράφονταν στους καταλόγους των πολιτών και δεν θεωρούνταν πολίτες, αλλά αστές. Η γυναίκα δεν ασκούσε καμία πολιτική δραστηριότητα και απουσίαζε από την πολιτική ζωή. Όσον αφορά στη νομική θέση της, είχε πλήρη έλλειψη δικαιοπρακτικής ικανότητας (δεν μπορούσε να υπογράψει συμβόλαια και να παραστεί στα δικαστήρια, ούτε κατείχε γη, ακίνητα και άλλα κινητά πράγματα). Έτσι, στην πόλη την εκπροσωπούσε κάποιος άντρας, συγκεκριμένα ο πατέρας της, και αν είχε πεθάνει και ήταν ανύπαντρη, ο μεγαλύτερος αδελφός της, ενώ εάν ήταν παντρεμένη, ο άντρας της και αν ήταν χήρα, ο μεγαλύτερος γιος της. Στην κοινωνική ζωή ήταν λιγότερο αποκλεισμένη. Συμμετείχε στις κυριότερες θρησκευτικές γιορτές και τελετές (σε επίπεδο πόλης, οικογένειας, φρατρίας και φυλής). Σημαντικό ρόλο έπαιζε στα Θεσμοφόρια που ήταν μια γιορτή αφιερωμένη στην παντρεμένη γυναίκα, με την οποία τιμούνταν οι θεές της γονιμότητας.

Φρατρίες, Φυλές, Δήμοι

Φρατρίες, Φυλές, Δήμοι 

Οι φρατρίες, γνωστές από την αρχαϊκή εποχή, προέκυψαν από τη συνένωση συγγενικών γενών. Τα μέλη των γενών ονομάζονταν γενήτες και συνδέονταν μεταξύ τους με συγγενικούς δεσμούς. Πολλές φρατρίες μαζί αποτέλεσαν αργότερα τις πρώτες φυλές. Στην κλασική Αθήνα η φρατρία λειτουργούσε κυρίως ως ένα θρησκευτικό σωματείο (όπως η σημερινή ενορία), αλλά μερικές λειτουργίες της είχαν σημαντικό πολιτικό περιεχόμενο. Η κυριότερη ήταν η τελετή εγγραφής των νεογέννητων παιδιών. Διέθετε το δικό της ιερό, λάτρευε τις δικές της θεότητες, είχε το δικό της αρχηγό (φρατρίαρχο) και δικαίωμα να κατέχει ακίνητη περιουσία. Κάθε χρόνο οι φρατρίες γιόρταζαν από κοινού τα Απατούρια, γιορτή αφιερωμένη στο Φράτριο Δία και στη Φρατρία Αθηνά.

Ο θεσμός της δουλείας στην αρχαία Ελλάδα

Πρόκειται για την πολυπληθέστερη ομάδα των πόλεων. Ο θεσμός της δουλείας, γνωστός από τον Όμηρο, εξαπλώθηκε τον 5 ο αι. π.Χ. εξαιτίας μίας σειράς παραγόντων με κυριότερους: την ανάπτυξη του εμπορίου και της βιοτεχνίας, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των πολιτών και της αυξανόμενης ενασχόλησής τους με τα κοινά, της περιφρόνησης από πολλούς πολίτες της χειρονακτικής εργασίας και τέλος της προσιτής τιμής αγοράς των δούλων. Οι δούλοι θεωρούνταν αντικείμενο ιδιοκτησίας, «έμψυχο κτήμα» του κυρίου τους, ο οποίος αν και θεωρητικά δεν έπρεπε να ασκεί επάνω τους βία, στην πραγματικότητα είχε επάνω τους απόλυτα δικαιώματα και μπορούσε να τους εκμισθώσει σε τρίτους. Δεν είχαν νομική υπόσταση και οι οικογένειές τους δεν ήταν νομικά αναγνωρισμένες. 

Προσδιορισμός της έννοιας του ελεύθερου πολίτη

Το να είναι κανείς πολίτης σήμαινε ότι συμμετείχε ενεργά στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική και θρησκευτική ζωή της πόλης, και σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ήταν εκείνος που κατείχε και ασκούσε το δικαίωμα του άρχειν και του άρχεσθαι. Για να αποκτήσει κανείς την ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη έπρεπε να έχει γεννηθεί από γονείς που ήταν και οι δύο ελεύθεροι πολίτες (συγκεκριμένα, από πατέρα πολίτη και από μητέρα κόρη πολίτη). Μάλιστα σε μερικές πόλεις ήταν αναγκαία η καταγωγή τριών γενεών από γονείς πολίτες. Ο κανόνας αυτός της καταγωγής από αμφότερους γονείς πολίτες τηρήθηκε με ευλάβεια από όλες τις πόλεις με ελάχιστες εξαιρέσεις, κυρίως όταν μετά από πολέμους μειωνόταν ο αριθμός του ανδρικού πληθυσμού. 

Η πορεία της αρχαίας γλυπτικής από την άκρα αφαίρεση στον ιλουζιονισμό

Οι θεοί και οι ήρωες των ελληνικών μύθων είναι ανθρωπόμορφοι, ωραίοι ζούν μέσα στο φώς και καταφάσκουν τη ζωή έντονα. Όλοι οι θεοί και οι ήρωες είναι όμορφοι, όχι βέβαια γιατί οι Έλληνες ήταν όμορφοι όλοι. Αν προίκισαν τους θεούς και τους ήρωες με ομορφιά, ο λόγος είναι ότι αυτό που δεν μπορούσαν να το χαρούν πάντοτε στην πραγματικότητα το πρόβαλλαν στον ιδανικό κόσμο του μύθου. Κανένας άλλος λαός δεν λάτρεψε την ομορφιά τόσο όσο ο ελληνικός.

Η Πόλη- Κράτος

Την κατάρρευση του Μυκηναϊκού κόσμου, την εγκατάσταση των Δωριέων στις νέες εστίες τους και τη μετανάστευση των ελληνικών φύλων στα νησιά του Αιγαίου και στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, ακολούθησε μια περίοδος ανακατατάξεων και ζυμώσεων που διάρκεσε ως το τέλος του 8^ου αι. π. Χ. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες άρχισαν να διαμορφώνονται οι πρώτοι πυρήνες των πόλεων- κρατών. Ως προς τη χρονολογία της σύστασης των πόλεων- κρατών, ούτε η αρχαιολογία, ούτε τα κείμενα μπορούν να μας διαφωτίσουν ικανοποιητικά. Ωστόσο η ελληνική παράδοση δίνει μια χρονολογία γενικά αποδεκτή για την αρχή της κανονικής λειτουργίας των πόλεων, το 776 π. Χ. έτος της πρώτης Ολυμπιάδας.

Πολιτική Ορθοδοξία και ο ρόλος του Αυτοκράτορα

Η Χριστιανική Αυτοκρατορία ήταν δημιούργημα του Κωνσταντίνου. Την περίοδο της διαμάχης για τον θρόνο, που μετά τις μεταρρυθμίσεις του Διοκλητιανού είχε να προσφέρει τέσσερις θέσεις για ισάριθμους διεκδικητές. Δύο Αύγουστους, ένας για την Ανατολή και ένας για την Δύση και δύο Καισάρων, υπαρχηγών και επίδοξων διαδόχων. Στην σύνθετη αυτή δομή της τετραρχίας ο Κωνσταντίνος αυτοανακηρύχτηκε Καίσαρας(306) και κατόπιν Αύγουστος(307). Δεν  αρκούσε όμως ο τίτλος για να επιβάλει την εξουσία του. Το Φεβρουάριο του 313 στο Μεδιόλανο ο Κωνσταντίνος και ο συναυτοκράτοράς του στην Ανατολή Λικίνιος συνέταξαν ένα διάταγμα που αναγνώριζε επίσημα την ελευθερία τέλεσης όλων των λατρειών, ενώ παραχωρούσε στη χριστιανική θρησκεία προνομιακή, αλλά όχι αποκλειστική θέση. Το 324, μετά την εξόντωση του Λικίνιου, ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτορας της Αυτοκρατορίας και αποφάσισε να ιδρύσει την «Νέα Ρώμη- Κωνσταντινούπολη», που εγκαινιάστηκε έξι χρόνια αργότερα, στις 11 Μαΐου 330. Το 325 συγκάλεσε την Σύνοδο της Νίκαιας προκειμένου να διευθετήσει τις διαφορές στον χριστιανικό κόσμο, εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα την έννοια της πολιτικής ορθοδοξίας.

Οι προσπάθειες του Καποδίστρια για την δημιουργία συγκεντρωτικού κράτους.

    Στα 1827, όταν η Τρίτη Εθνική Συνέλευση συνήλθε στην Τροιζήνα, το εσωτερικό πολιτικό κλίμα και οι διεθνείς πιέσεις της εποχής της Παλινόρθωσης συνέτειναν ώστε η θεσμική έκφραση των ελληνικών πολιτικών επιδιώξεων να μεταβληθεί σημαντικά. Το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος», εγκατέλειψε το αίτημα των φιλελεύθερων θεσμών. Το πολιτειακό πλαίσιο διαμορφώθηκε έτσι ώστε να καθιερώνει το προσωποπαγές καθεστώς του Ι. Καποδίστρια, που είχε στο μεταξύ εκλεγεί πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος.  Η δημοκρατική χροιά των προγενέστερων συνταγμάτων απαλειφόταν και στη θέση της έμπαινε η πίστη στη φιλανθρωπία ενός ισχυρού ανώτατου εκτελεστικού οργάνου. Επιπλέον, για να δοθεί στον Καποδίστρια η δυνατότητα να ασκήσει απρόσκοπτα τα δύσκολα καθήκοντά του, το σύνταγμα ανεστάλη προσωρινά και στον Κυβερνήτη δόθηκαν δικτατορικές εξουσίες. Η Τέταρτη Εθνική Συνέλευση, περιορίστηκε στην ψήφιση ορισμένων αποφάσεων που επικύρωναν τις ενέργειες του Κυβερνήτη. Επιπλέον του χορηγούσε πλήρη εξουσία να χειριστεί όλα τα κρίσιμα εθνικά ζητήματα.

Οι αξίες των αρχαίων Ελλήνων

  Οι κοινωνικές αξίες των αρχαίων Ελλήνων μπορούν να κατανοηθούν μόνο σε σχέση με τις διακρίσεις που υπήρχαν μεταξύ των μελών της κοινωνίας τους. Η σημαντικότερη διάκριση ήταν μεταξύ ελεύθερων και δούλων. Οι δούλοι θεωρούνταν ιδιοκτησία του κυρίου τους και δεν είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα. Άλλη κατώτερη κοινωνική τάξη ήταν οι «μέτοικοι». Είχαν γενικά όλες τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των πολιτών, αλλά δεν μπορούσαν να είναι ιδιοκτήτες γης ή να εκλέγονται σε δημόσια αξιώματα. Η σημαντικότερη κοινωνική τάξη ήταν οι ελεύθεροι πολίτες. Μόνο οι άνδρες είχαν το δικαίωμα του πολίτη στην αρχαία Ελλάδα. Οι πολίτες απολάμβαναν πλήρη δικαιώματα μπορούσαν να είναι ιδιοκτήτες γης και να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ζωή, ενώ οι σύζυγοί τους κατείχαν την υψηλότερη θέση μεταξύ των γυναικών. Και οι πολίτες διαιρούνταν σε τάξεις ανάλογα με τον πλούτο τους και την δυνατότητα συμβολής τους στις στρατιωτικές δαπάνες.

Η γενιά του '30

           

   Γενιά του 1930, ονομάστηκε η γενιά των Ελλήνων λογοτεχνών και καλλιτεχνών που γεννημένοι στις αρχές του 20ου αιώνα, βρέθηκαν τη δεκαετία του 1930 στο αποκορύφωμα της δημιουργικής πορείας τους. Κοινά χαρακτηριστικά στη θεματολογία και στους τρόπους έκφρασης συνδέουν τους καλλιτέχνες μεταξύ τους, αλλά και με την κοινωνία και την ιστορία της εποχής. Η γενιά αυτή έδωσε τα περισσότερα σημαντικά νεοελληνικά έργα. Αποκορύφωμα της δημιουργικής πορείας της, ήταν τα δύο Νόμπελ Λογοτεχνίας που χάρισε στην Ελλάδα.

διαβάστε την συνέχεια εδώ

Η Συγκρότηση του κράτους των Αθηνών

Η συγκρότηση της πόλης κράτους της Αθήνας τοποθετείται περίπου τον 8ο π. Χ. αι. και οφείλεται σε συνοικισμό . Η πολιτική συνένωση των κατοίκων της Αττικής με κέντρο πολιτικό την Αθήνα αποτέλεσε την αρχή ραγδαίων εξελίξεων που κράτησαν δυο αιώνες και στόχευαν στη συμμετοχή όλων των πολιτών στη διακυβέρνηση του κράτους . Στο χρονικό διάστημα των δυο αιώνων η Αθήνα γνώρισε όλο το φάσμα των πολιτειακών μεταβολών . Την κληρονομική βασιλεία διαδέχτηκε ένα αριστοκρατικό καθεστώς . Στα τέλη του 7ου π. Χ. αι. οι κοινωνικές αντιθέσεις ήταν ιδιαίτερα οξυμένες , γεγονός που υποχρέωσε τους ευγενείς να αποδεχτούν την κωδικοποίηση του μέχρι τότε , άγραφου , εθιμικού δικαίου . Αυτή ήταν η πρώτη νομοθετική ρύθμιση των υποθέσεων της πόλης , η οποία ανατέθηκε σε πρόσωπο της τάξης των ευγενών , τον Δράκοντα . Η νομοθεσία αυτή δεν εξομάλυνε τις κοινωνικές διαφορές και δεν γεφύρωσε το κοινωνικό χάσμα , αφού πολλοί από τους μικρούς καλλιεργητές , λόγω των συνεχών δανεισμών , είχαν χάσει την ελευθερία τους .