Πολιτική Ορθοδοξία και ο ρόλος του Αυτοκράτορα

Η Χριστιανική Αυτοκρατορία ήταν δημιούργημα του Κωνσταντίνου. Την περίοδο της διαμάχης για τον θρόνο, που μετά τις μεταρρυθμίσεις του Διοκλητιανού είχε να προσφέρει τέσσερις θέσεις για ισάριθμους διεκδικητές. Δύο Αύγουστους, ένας για την Ανατολή και ένας για την Δύση και δύο Καισάρων, υπαρχηγών και επίδοξων διαδόχων. Στην σύνθετη αυτή δομή της τετραρχίας ο Κωνσταντίνος αυτοανακηρύχτηκε Καίσαρας(306) και κατόπιν Αύγουστος(307). Δεν  αρκούσε όμως ο τίτλος για να επιβάλει την εξουσία του. Το Φεβρουάριο του 313 στο Μεδιόλανο ο Κωνσταντίνος και ο συναυτοκράτοράς του στην Ανατολή Λικίνιος συνέταξαν ένα διάταγμα που αναγνώριζε επίσημα την ελευθερία τέλεσης όλων των λατρειών, ενώ παραχωρούσε στη χριστιανική θρησκεία προνομιακή, αλλά όχι αποκλειστική θέση. Το 324, μετά την εξόντωση του Λικίνιου, ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτορας της Αυτοκρατορίας και αποφάσισε να ιδρύσει την «Νέα Ρώμη- Κωνσταντινούπολη», που εγκαινιάστηκε έξι χρόνια αργότερα, στις 11 Μαΐου 330. Το 325 συγκάλεσε την Σύνοδο της Νίκαιας προκειμένου να διευθετήσει τις διαφορές στον χριστιανικό κόσμο, εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα την έννοια της πολιτικής ορθοδοξίας.

Οι προσπάθειες του Καποδίστρια για την δημιουργία συγκεντρωτικού κράτους.

    Στα 1827, όταν η Τρίτη Εθνική Συνέλευση συνήλθε στην Τροιζήνα, το εσωτερικό πολιτικό κλίμα και οι διεθνείς πιέσεις της εποχής της Παλινόρθωσης συνέτειναν ώστε η θεσμική έκφραση των ελληνικών πολιτικών επιδιώξεων να μεταβληθεί σημαντικά. Το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος», εγκατέλειψε το αίτημα των φιλελεύθερων θεσμών. Το πολιτειακό πλαίσιο διαμορφώθηκε έτσι ώστε να καθιερώνει το προσωποπαγές καθεστώς του Ι. Καποδίστρια, που είχε στο μεταξύ εκλεγεί πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος.  Η δημοκρατική χροιά των προγενέστερων συνταγμάτων απαλειφόταν και στη θέση της έμπαινε η πίστη στη φιλανθρωπία ενός ισχυρού ανώτατου εκτελεστικού οργάνου. Επιπλέον, για να δοθεί στον Καποδίστρια η δυνατότητα να ασκήσει απρόσκοπτα τα δύσκολα καθήκοντά του, το σύνταγμα ανεστάλη προσωρινά και στον Κυβερνήτη δόθηκαν δικτατορικές εξουσίες. Η Τέταρτη Εθνική Συνέλευση, περιορίστηκε στην ψήφιση ορισμένων αποφάσεων που επικύρωναν τις ενέργειες του Κυβερνήτη. Επιπλέον του χορηγούσε πλήρη εξουσία να χειριστεί όλα τα κρίσιμα εθνικά ζητήματα.

Οι αξίες των αρχαίων Ελλήνων

  Οι κοινωνικές αξίες των αρχαίων Ελλήνων μπορούν να κατανοηθούν μόνο σε σχέση με τις διακρίσεις που υπήρχαν μεταξύ των μελών της κοινωνίας τους. Η σημαντικότερη διάκριση ήταν μεταξύ ελεύθερων και δούλων. Οι δούλοι θεωρούνταν ιδιοκτησία του κυρίου τους και δεν είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα. Άλλη κατώτερη κοινωνική τάξη ήταν οι «μέτοικοι». Είχαν γενικά όλες τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των πολιτών, αλλά δεν μπορούσαν να είναι ιδιοκτήτες γης ή να εκλέγονται σε δημόσια αξιώματα. Η σημαντικότερη κοινωνική τάξη ήταν οι ελεύθεροι πολίτες. Μόνο οι άνδρες είχαν το δικαίωμα του πολίτη στην αρχαία Ελλάδα. Οι πολίτες απολάμβαναν πλήρη δικαιώματα μπορούσαν να είναι ιδιοκτήτες γης και να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ζωή, ενώ οι σύζυγοί τους κατείχαν την υψηλότερη θέση μεταξύ των γυναικών. Και οι πολίτες διαιρούνταν σε τάξεις ανάλογα με τον πλούτο τους και την δυνατότητα συμβολής τους στις στρατιωτικές δαπάνες.

Η γενιά του '30

           

   Γενιά του 1930, ονομάστηκε η γενιά των Ελλήνων λογοτεχνών και καλλιτεχνών που γεννημένοι στις αρχές του 20ου αιώνα, βρέθηκαν τη δεκαετία του 1930 στο αποκορύφωμα της δημιουργικής πορείας τους. Κοινά χαρακτηριστικά στη θεματολογία και στους τρόπους έκφρασης συνδέουν τους καλλιτέχνες μεταξύ τους, αλλά και με την κοινωνία και την ιστορία της εποχής. Η γενιά αυτή έδωσε τα περισσότερα σημαντικά νεοελληνικά έργα. Αποκορύφωμα της δημιουργικής πορείας της, ήταν τα δύο Νόμπελ Λογοτεχνίας που χάρισε στην Ελλάδα.

διαβάστε την συνέχεια εδώ

Η Συγκρότηση του κράτους των Αθηνών

Η συγκρότηση της πόλης κράτους της Αθήνας τοποθετείται περίπου τον 8ο π. Χ. αι. και οφείλεται σε συνοικισμό . Η πολιτική συνένωση των κατοίκων της Αττικής με κέντρο πολιτικό την Αθήνα αποτέλεσε την αρχή ραγδαίων εξελίξεων που κράτησαν δυο αιώνες και στόχευαν στη συμμετοχή όλων των πολιτών στη διακυβέρνηση του κράτους . Στο χρονικό διάστημα των δυο αιώνων η Αθήνα γνώρισε όλο το φάσμα των πολιτειακών μεταβολών . Την κληρονομική βασιλεία διαδέχτηκε ένα αριστοκρατικό καθεστώς . Στα τέλη του 7ου π. Χ. αι. οι κοινωνικές αντιθέσεις ήταν ιδιαίτερα οξυμένες , γεγονός που υποχρέωσε τους ευγενείς να αποδεχτούν την κωδικοποίηση του μέχρι τότε , άγραφου , εθιμικού δικαίου . Αυτή ήταν η πρώτη νομοθετική ρύθμιση των υποθέσεων της πόλης , η οποία ανατέθηκε σε πρόσωπο της τάξης των ευγενών , τον Δράκοντα . Η νομοθεσία αυτή δεν εξομάλυνε τις κοινωνικές διαφορές και δεν γεφύρωσε το κοινωνικό χάσμα , αφού πολλοί από τους μικρούς καλλιεργητές , λόγω των συνεχών δανεισμών , είχαν χάσει την ελευθερία τους .