Ο καλλιτέχνης που περισσότερο, ίσως απ' όλους ένιωσε την ανάγκη να συνδέσει την τέχνη με την επιστήμη, προωθώντας τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας στο καθαρά καλλιτεχνικό πεδίο ήταν ο Παναγιώτης (Τάκης) Βασιλάκης. Ένας αυτοδίδακτος, μα εφευρετικός καλλιτέχνης με ιδιοφυείς συλλήψεις στο χώρο της έρευνας και της τεχνικής, που μέσω του εικαστικού γίγνεσθαι οι συνθέσεις του αποκτούν πανανθρώπινη αξία και διαχρονικότητα.
Οι νόμοι της φύσης και οι ιδιότητες των υλικών δεν τον πτόησαν, αλλά του έδωσαν απεριόριστες δυνατότητες να εκφραστεί μέσα από τη άγνωστη σε πολλούς δυναμική τους. Ηλεκτρισμός και μαγνητική ενέργεια, ήχος και φώς, έλξη και βαρύτητα είναι οι φυσικές δυνάμεις, που μετατρέπονται σε πλαστική ύλη και τα υλικά όπως το μέταλλο, σε γλυπτικό όγκο. Οι πρωτότυπες συλλήψεις των αρχαίων Ελλήνων και Αιγυπτίων, στάθηκαν ο οδηγός του, ώστε όλα να μοιάζουν ότι ξαναγεννιούνται. Γι' αυτό οι ανακαλύψεις του έχουν κάτι το μυστηριώδες και ελπιδοφόρο, το ανέλπιστο και το αρχετυπικό μαζί. Από το 1965 είχε ήδη πρωτοτυπήσει με εντυπωσιακό τρόπο, δημιουργώντας τα Μουσικά γλυπτά. Βασική εικαστική θέση του Τάκη ήταν να αναζητά το αόρατο και αφανές μέσω της περιστροφικής κίνησης της βίδας, όπως ο Αρχιμήδης που υπολόγιζε διαστάσεις και εμβαδά με τη βοήθεια της σπείρας. Τα Τηλέφωτα και τα Τηλεμαγνητικά γλυπτά ήταν ο πραγματικός κόσμος της επιστήμης και της Τέχνης του.
Πηγή: Μιλτιάδης. Μ. Παπανικολάου, Η Ελληνική Τέχνη του 20ου αιώνα Ζωγραφική - Γλυπτική, Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 2006, σ. 226- 227.
https://takisfoundation.org/el/biografia/
Οι νόμοι της φύσης και οι ιδιότητες των υλικών δεν τον πτόησαν, αλλά του έδωσαν απεριόριστες δυνατότητες να εκφραστεί μέσα από τη άγνωστη σε πολλούς δυναμική τους. Ηλεκτρισμός και μαγνητική ενέργεια, ήχος και φώς, έλξη και βαρύτητα είναι οι φυσικές δυνάμεις, που μετατρέπονται σε πλαστική ύλη και τα υλικά όπως το μέταλλο, σε γλυπτικό όγκο. Οι πρωτότυπες συλλήψεις των αρχαίων Ελλήνων και Αιγυπτίων, στάθηκαν ο οδηγός του, ώστε όλα να μοιάζουν ότι ξαναγεννιούνται. Γι' αυτό οι ανακαλύψεις του έχουν κάτι το μυστηριώδες και ελπιδοφόρο, το ανέλπιστο και το αρχετυπικό μαζί. Από το 1965 είχε ήδη πρωτοτυπήσει με εντυπωσιακό τρόπο, δημιουργώντας τα Μουσικά γλυπτά. Βασική εικαστική θέση του Τάκη ήταν να αναζητά το αόρατο και αφανές μέσω της περιστροφικής κίνησης της βίδας, όπως ο Αρχιμήδης που υπολόγιζε διαστάσεις και εμβαδά με τη βοήθεια της σπείρας. Τα Τηλέφωτα και τα Τηλεμαγνητικά γλυπτά ήταν ο πραγματικός κόσμος της επιστήμης και της Τέχνης του.
Πηγή: Μιλτιάδης. Μ. Παπανικολάου, Η Ελληνική Τέχνη του 20ου αιώνα Ζωγραφική - Γλυπτική, Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 2006, σ. 226- 227.
https://takisfoundation.org/el/biografia/