Περί το τέλος του 13ου αι. π. Χ. και τις αρχές του 12ου προκλήθηκαν πολλές εκτεταμένες καταστροφές σε πολλά κέντρα της μυκηναϊκής Ελλάδας, σε ακροπόλεις, ανάκτορα και οικισμούς. Η ιστορική επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει με βεβαιότητα το γεγονός αυτό και περιορίζεται σε πιθανές ερμηνείες, που συνοψίζουν τα πιθανά αίτια σε τέσσερις πιθανές αιτίες.
- σε εισβολείς πληθυσμών
- σε επιδρομές γειτονικών κρατών
- σε εσωτερικές συγκρούσεις
- στις κλιματικές μεταβολές και στα φυσικά φαινόμενα
Θεωρείται λογικό ότι η συνδρομή περισσότερων του ενός παραγόντων οδήγησε στην παρακμή του μυκηναϊκού κόσμου, ωστόσο το καίριο πλήγμα φαίνεται ότι προκλήθηκε από εσωτερικές συγκρούσεις, σε συνάρτηση με την επίδραση κοινωνικών και οικονομικών λόγων που αφορούν τις επιδρομές των "λαών της θάλασσας" στην Εγγύς Ανατολή και την Αίγυπτο. Σε αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε ότι τα εμπορικά κέντρα της Ανατολής δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα και το εμπορικό και επικοινωνιακό δίκτυο των μυκηναϊκών κέντρων με την περιοχή αυτή διαλύθηκε. Συνέπεια αυτού τα εξαρτημένα από το θαλάσσιο εμπόριο ανακτορικά εργαστήρια κατέρευσαν, η οικονομία κλονίστηκε και εκδηλώθηκε έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια λόγω της απληστίας και της καταπίεσης των αρχόντων. Οι παράγοντες αυτοί προκάλεσαν τη γενικότερη αποσύνθεση του κοινωνικού - οικονομικού- πολιτικού συστήματος που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τις συνέπειες της κρίσης και να αφομοιώσει τους κλυδωνισμούς που αυτές προκάλεσαν, εξαιτίας του συγκεντρωτικού και άκαμπτου χαρακτήρα του.
Πηγή: Θ. Ιωάννου, Ελληνική Ιστορία Ο Αρχαίος Ελληνικός Κόσμος Οι προϊστορικοί χρόνοι, ΕΑΠ, Πάτρα, 2002, σ. 70.