Τα Καθήκοντα της Τροφού και του Παιδαγωγού στην Αθήνα
Μετά τον τοκετό, η μητέρα θήλαζε και φρόντιζε το μωρό. Στα πλούσια σπίτια, τα μωρά φρόντιζε και η τροφός (που καμιά φορά θήλαζε κιόλας) και αργότερα ο παιδαγωγός.
Τροφός ή τιθήνη : συνήθως ήταν δούλη ή φτωχή ελεύθερη. Αναλάμβανε την καθημερινή φροντίδα του μωρού. Μετά τον απογαλακτισμό του φρόντιζε την τροφή και την εκπαίδευσή του ώστε να γίνει αυτόνομο.
Όταν το αγόρι μπορούσε να καταλάβει την ανθρώπινη ομιλία, το αναλάμβανε ο παιδαγωγός, έμπιστος δούλος του σπιτιού. Αργότερα το συνόδευε στις εξόδους του κι ήταν ο μόνιμος συνοδός του. Ο παιδαγωγός ήταν ο πιο αγαπημένος δούλος και τα αγόρια δένονταν μαζί του συναισθηματικά.
Η τροφός και ο παιδαγωγός παρέμεναν κοντά στα παιδιά όταν μεγάλωναν και συχνά βλέπουμε να προλογίζουν ή να παρεμβαίνουν στην πλοκή τραγωδιών.
Η τροφός του πατέρα, μεγάλωνε πολλές φορές και τα παιδιά του. Τότε λεγόταν προς πάτωρ κι έχαιρε ιδιαίτερου σεβασμού.
Οι Τροφοί της Σπάρτης
Οι νεαροί Σπαρτιάτες ζούσαν σε καταυλισμούς από τα 7 μέχρι τα 30 τους χρόνια. Έτσι δε χρησιμοποιούσαν παιδαγωγούς.
Οι Λακώνισσες παραμάνες ήταν περιζήτητες, καθώς δε φάσκιωναν τα μωρά, τα συνήθιζαν να τρώνε εύκολα τα φαγητά, να μη φοβούνται την ερημιά και το σκοτάδι, να έχουν πρέπουσα συμπεριφορά. Με αυτήν την τακτική τα παιδιά προετοιμαζόντουσαν για τη μετέπειτα σκληρή στρατιωτική ζωή. Μετά τα 7 περνούσαν στη δικαιοδοσία του κράτους μέχρι να πεθάνουν. Ανάλογη ως ένα σημείο αθλητική εκπαίδευση υποβάλλονταν και τα κορίτσια.
Πολιούχος των τροφών της Λακωνίας ήταν η Άρτεμις Κορυθαλία. Η εορτή της ήταν τα Τιθηνίδια και το ιερό της βρισκόταν στην εξοχή.
Μετά τον τοκετό, η μητέρα θήλαζε και φρόντιζε το μωρό. Στα πλούσια σπίτια, τα μωρά φρόντιζε και η τροφός (που καμιά φορά θήλαζε κιόλας) και αργότερα ο παιδαγωγός.
Τροφός ή τιθήνη : συνήθως ήταν δούλη ή φτωχή ελεύθερη. Αναλάμβανε την καθημερινή φροντίδα του μωρού. Μετά τον απογαλακτισμό του φρόντιζε την τροφή και την εκπαίδευσή του ώστε να γίνει αυτόνομο.
Όταν το αγόρι μπορούσε να καταλάβει την ανθρώπινη ομιλία, το αναλάμβανε ο παιδαγωγός, έμπιστος δούλος του σπιτιού. Αργότερα το συνόδευε στις εξόδους του κι ήταν ο μόνιμος συνοδός του. Ο παιδαγωγός ήταν ο πιο αγαπημένος δούλος και τα αγόρια δένονταν μαζί του συναισθηματικά.
Η τροφός και ο παιδαγωγός παρέμεναν κοντά στα παιδιά όταν μεγάλωναν και συχνά βλέπουμε να προλογίζουν ή να παρεμβαίνουν στην πλοκή τραγωδιών.
Η τροφός του πατέρα, μεγάλωνε πολλές φορές και τα παιδιά του. Τότε λεγόταν προς πάτωρ κι έχαιρε ιδιαίτερου σεβασμού.
Οι Τροφοί της Σπάρτης
Οι νεαροί Σπαρτιάτες ζούσαν σε καταυλισμούς από τα 7 μέχρι τα 30 τους χρόνια. Έτσι δε χρησιμοποιούσαν παιδαγωγούς.
Οι Λακώνισσες παραμάνες ήταν περιζήτητες, καθώς δε φάσκιωναν τα μωρά, τα συνήθιζαν να τρώνε εύκολα τα φαγητά, να μη φοβούνται την ερημιά και το σκοτάδι, να έχουν πρέπουσα συμπεριφορά. Με αυτήν την τακτική τα παιδιά προετοιμαζόντουσαν για τη μετέπειτα σκληρή στρατιωτική ζωή. Μετά τα 7 περνούσαν στη δικαιοδοσία του κράτους μέχρι να πεθάνουν. Ανάλογη ως ένα σημείο αθλητική εκπαίδευση υποβάλλονταν και τα κορίτσια.
Πολιούχος των τροφών της Λακωνίας ήταν η Άρτεμις Κορυθαλία. Η εορτή της ήταν τα Τιθηνίδια και το ιερό της βρισκόταν στην εξοχή.
Πηγή: Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος στην Ελλάδα Ι: Από την Αρχαιότητα έως τα Μεταβυζαντινά χρόνια, τομ. Α, σ. 316-318.