Δεν δάνειζαν αυγά, ψωμί, προζύμι και λάδι μετά τη δύση του ηλίου.
• Ο επισκέπτης έμπαινε και έβγαινε από την ίδια πόρτα (για να μη χαλάσει το προξενιό).
• Σε καινούργιο σπίτι ή μαγαζί έμπαιναν πάντα με το δεξί
• Το σαπούνι και το ψαλίδι δεν δινόταν χέρι με χέρι (για να μη μαλώσουν).
• Το ψαλίδι δεν έμενε ανοιχτό (για να μην υπάρχει γκρίνια και γλωσσοφαγιά).
• Στην αυλόπορτα κρεμούσαν πέταλο αλόγου (για να είναι υγιείς και «σιδερένιοι»).
• Αν έπεφτε η εικόνα από το εικονοστάσι ή χυνόταν το λάδι του καντηλιού κάτι κακό θα συνέβαινε.
• Όταν φαγούριζε η μύτη έλεγαν «θα φάμε ξύλο», αν η δεξιά παλάμη «θα πάρουμε λεφτά», αν η αριστερή «θα δώσουμε», αν η πατούσα «έχουμε να κάνουμε δρόμο».
• Αν χυνόταν καφές θα έρχονταν χρήματα στο σπίτι.
• Αν ο καφές είχε φουσκάλα σήμαινε πως «κακό μάτι» μας φθονεί.
• Στο θεμελίωμα ενός καινούριου σπιτιού συνηθιζόταν η σφαγή κόκορα για να έχει προκοπή και υγεία η οικογένεια.
• Το πρόσωπο απέφευγαν να το στηρίζουν με τα δύο χέρια, γιατί σήμαινε θάνατο γονιού.
• Όταν έσπαγε ο καθρέφτης ή κάποιο κρύσταλλο χωρίς υπαιτιότητα κάποιου προμήνυε θάνατο.
• Όταν «πλέκεις» τα δάκτυλα των χεριών, «κλειδώνεις» την τύχη σου.
• Χαρακτηριστική η αναφώνηση: «πολλά χρόνια θα ζήσεις» όταν εμφανιζόταν κάποιος που προηγουμένως μιλούσαν γι’ αυτόν (με καλά λόγια).
• Όταν έτρωγε η οικογένεια και ερχόταν επισκέπτης του έλεγαν «σ΄ αγαπάει η πεθερά σου».
• Το χτύπημα ξύλινης επιφάνειας σήμαινε αποτροπή του κακού, λέγοντας «χτύπα ξύλο».
• Έριχναν αλάτι ή έβαζαν τη σκούπα ανάποδα για να φύγουν οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες.
• Όταν το σπίτι πενθούσε δεν φύτευαν λουλούδια ή φυτά.
• Στο νυφιάτικο στρώσιμο του κρεβατιού «έριχναν» ένα αγοράκι, για να γεννηθεί αγόρι το πρώτο παιδί.
• Το νυφικό όταν δανειζόταν, έπρεπε να φορεθεί από τρεις νύφες.
• Ένα παιδί πρόσεχε να μη δρασκελίσει κάποιο φίλο του που ήταν πεσμένος κάτω γιατί δεν θα ψήλωνε. Αν το ξαναδρασκελούσε το κακό εκμηδενιζόταν.
• Όταν κάποιος έδινε ξίδι, μαντήλι ή κολόνια ο άλλος έπρεπε να του δώσει κάτι σαν αντίτιμο γιατί διαφορετικά θα μάλωναν.