Η Ελληνική τέχνη, και ιδιαίτερα η γλυπτική, αφού η αρχαία ελληνική ζωγραφική δεν μπόρεσε να επιβιώσει στο χρόνο, επηρέασε ιδιαίτερα τη δυτική τέχνη. Οι Έλληνες γλύπτες είχαν την επιθυμία της γνώσης", όπως το είχε θέσει ο Αριστοτέλης, και είναι βέβαιο ότι το ακολούθησαν στο σύνολο τους. Κατά την κλασική περίοδο, Έλληνες γλύπτες εστίασαν τις ενέργειές τους στην ανθρώπινη φιγούρα που προσπάθησαν να απεικονίσουν όσο πιο φυσικά ήταν δυνατόν. Στην Αναγέννηση, η Ελληνική τέχνη και η τάση της για τη τελειότητα της ανθρώπινης μορφής ξαναγεννήθηκε. Τον έκτο αιώνα π.Χ. 150 χρόνια πριν άρχισε η ανάπτυξη της κλασικής Ελληνικής γλυπτικής. Οι γλύπτες σχεδόν τελειοποίησαν την απόδοση της γυμνής ανδρικής φιγούρας σε λευκό μάρμαρο. Ωστόσο, αυτή η τελειότητα ήταν ουσιαστικά επιφανειακή επειδή οι φιγούρες δεν είχαν ζωντάνια, αλλά απλά είχαν φτιαχτεί τέλεια.
Η γλυπτή ανδρική μορφή στην Ελληνική Αρχαιότητα
Η εξέλιξη της γυναικείας μορφής στην αρχ.ελλ.γλυπτική
Πηγή: Αρχαία ελληνική γλυπτική.