Αλλού κορίτσια με στολισμένα καλαθάκια ή ομοίωμα του Λαζάρου
γυρνούν και λένε το Λάζαρο και οι νοικοκυρές τα φιλοδωρούν με αβγά. Στην
Κύπρο γίνεται αναπαράσταση της νεκρανάστασης του Λαζάρου, ενώ στην
περιοχή της Κοζάνης νέες κοπέλες, στολισμένες με λουλούδια, οι
Λαζαρίνες, χορεύουν τελετουργικά και τραγουδούν ανοιξιάτικα τραγούδια.
Το τραγούδι του Λαζάρου προετοιμάζει για το Πάθος του Χριστού και την
Κάθοδο στον Αδη αλλά και την εκ νεκρών Ανάσταση. Οι Λαζαρίνες, γυρίζουν
από σπίτι σε σπίτι κρατώντας στα χέρια ένα ομοίωμα του Λαζάρου,
φτιαγμένο από τον κόπανο, που πλένουν τα ρούχα, ντυμένο με πολύχρωμα
πανιά, σα να κρατούν μωρό φασκιωμένο, ή τη ρόκα ή καλάμια ή και μια
κούκλα στολισμένη με πολύχρωμα λουλούδια, κορδέλλες και παρδαλά πανιά.
Στη Σκύρο αντί για όλα αυτά παίρνουν τη σιδεροχουλιάρα (=κουτάλα
τρυπητή) και βάζουν μαργαρίτες σε κάθε τρύπα. Στη μέση βάζουν ένα
γαρυφαλλάκι κόκκινο και φτιάχνουν ένα πρόσωπο. Δένουν ένα ξύλο σταυρωτό
πάνω στην κουτάλα, σαν χέρια και φορούν ένα πουκαμισάκι. Κάνουν το
Λάζαρο. Γυρίζουν τα σπίτια και συγκεντρώνουν λεφτά, αβγά, ό,τι έχουν.
Αλλού αντί για κόπανο έχουν ένα καλαθάκι στολισμένο με λουλούδια. Στην
Κρήτη κάνουν ένα σταυρό με καλάμια και τον στολίζουν με κολαϊνες από
λεμονανθούς και κόκκινα λουλούδια.
Στην Ήπειρο (Σούλι, Πωγώνι, Αργυρόκαστρο κ.α.), όπως περιγράφεται στο
περιοδικό Μπουκέτο του 1929, τα τραγούδια του Λαζάρου συνοδεύονται από
κυπριά (είδος μεγάλων κουδουνιών), κρεμασμένα σε μια σανίδα, την οποία
κινούν τα παιδιά ρυθμικά, σα να κοσκινίζουν αλεύρι. Για κάθε τραγούδι
και εγκώμιο για τους ενοίκους του σπιτιού, που θα πουν τα παιδιά, θα
πάρουν κι ένα αβγό.
Η καλή υποδοχή των παιδιών για να τραγουδήσουν τον Λάζαρο ήταν
περίπου υποχρεωτική και αντίθετη συμπεριφορά είχε ως επακόλουθο το
αντίστοιχο δίστιχο:
Στο σπίτι όπου κάθεσαι, κούκκος να μη λαλήσει
Μήτε ποτές αβγό να δεις κι η κότα σ’ να ψοφήσει.
Το Σάββατο του Λαζάρου στολίζουν την εκκλησία με δάφνες, βάγια και κλαδιά ελιάς τα οποία μεταφέρουν τα νεαρά αγόρια. Στο Πήλιο οι νύφες της χρονιάς φτιάχνουν μπουκετάκια με κεντημένα βάγια (δάφνες) και λουλούδια δεμένα με κορδέλλες και τα πηγαίνουν σ’ ένα πανέρι στην εκκλησία την Κυριακή των Βαϊων. Μετά τη λειτουργία τα μοιράζουν στους συγγενείς και τους φίλους. Παλιότερα έγραφαν και τα ονόματα κάθε οικογένειας στο μπουκετάκι. Στην Κύπρο πηγαίνουν στην εκκλησία ολόκληρη ελιά. Από αυτή κόβουν και μοιράζουν κλωνάρια, τα οποία τοποθετούν στο εικονοστάσι.